ΠΟΣΟ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ;

ΠΟΣΟ ΔΙΑΒΟΛΙΚΟ ΕΙΝΑΙ

ΤΟ ΤΡΙΓΩΝΟ ΤΩΝ ΒΕΡΜΟΥΔΩΝ;

Dr. CLIFFORD WILSON

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ:

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΝΤΑΙΝΙΚΕΝ-ΕΛΕΥΘΕΡΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ-ΑΘΗΝΑ 1986

Μου ζητήθηκε να εκθέσω τις απόψεις μου σχετικά με την αντιλεγόμενη γεωγραφική περιοχή, τη γνωστή σαν «Τρίγωνο του διαβόλου», ή «Τρίγωνο των Βερμούδων». Γράφω λοιπόν το κεφάλαιο αυτό και διατυπώνω τις απόψεις μου σχετικά με την περιοχή και θέλω να τονίσω ότι τα παραδείγματα που αναφέρονται διαλέχτηκαν ανάμεσα σε πολλά, για υποστήριξη της άποψής μου. Κατά τη γνώμη μου το καλύτερο βιβλίο που ασχολείται με το Τρίγωνο αυτό είναι «Το Μυστήριο του Τριγώνου των Βερμούδων λύθηκε» του Λ.Δ. Κους (Lawrence David Kusche, The Bermuda TriangΙe Mystery SoΙved (Warner Books, Ν.Υ,)) και ό,τι ακολουθεί στηρίζεται, πολύ πάνω στην έρευνα του ίδιου συγγραφέα.

«Το τρίγωνο των Βερμούδων» αποτελεί μια περιοχή μεταξύ Φλώριδας (ΗΠΑ), Πουέρτο - Ρίκο και Βερμούδων. Τα τελευταία χρόνια συγκέντρωσε μεγάλη προσοχή, τόσο εξ αιτίας των παγκοσμίων φαινομένων των ΑΤΙΑ (UFΟ), όσο και του «μυστηρίου»της εξαφάνισης πολλών πλοίων και αεροπλάνων σ' αυτή την περιοχή. Συχνά αναφέρεται σαν «Τρίγωνο του Διαβόλου». Γυρίστηκε και σχετικό κινηματογραφικό έργο.

Το γεγονός είναι ότι το αναφερόμενο ως «Τρίγωνο του Διαβόλου», δεν δικαιολογεί κατά τη γνώμη μου την ονομασία του αυτή. Σχετικές εκθέσεις έχουν διαστρεβλωθεί και ακόμη και πρόσφατα περιστατικά έχουν μεγαλοποιηθεί και έχουν γίνει θρύλοι, αφού ουσιαστικά στοιχεία παραμερίστηκαν! Τέτοιου είδους «μυστήρια», δεν είναι μυστήρια κατά την πραγματική έννοια της λέξης και ο αριθμός των εξαφανίσεων σ' αυτή την περιοχή δεν είναι σημαντικά μεγαλύτερος, απ' ότι σε άλλα μέρη του κόσμου.

Τούτο δεν σημαίνει ότι τα ΑΤΙΑ αποκλείονται αντίθετα, στο βιβλίο μου «Τα ΑΤΙΑ κ.λ.π.» παρέχω μια σειρά από δεδομένα, βάσει των οποίων μπορεί να πιστέψει κανείς ότι η ύπαρξη των ΑΤΙΑ είναι πολύ πιθανή, αλλά ίσως πρόκειται για υπερφυσικές οντότητες. Δίνω έτσι μια πνευματική εξήγηση που δεν έχει τίποτε να κάμει βέβαια με τη ζωή σ' άλλους πλανήτες η με τις επισκέψεις έξω - γήινων αστροναυτών.

Μερικά περιστατικά ανήκουν στη σφαίρα του μύθου

Ο Kusche (βλέπε βιβλιογραφία) έκανε μια εξαιρετική δουλειά ψάχνοντας για το μυστήριο του πλοίου «Ροζαλία» (RosaΙίe), που υποτίθεται πως βρέθηκε εγκαταλειμμένο αλλά σε πλήρη τάξη, κοντά στο Νάσσαου (Νassau) στις MΠαxάμες μ' ένα μισοπεθαμένο από την πείνα καναρίνι, το μόνο ζωντανό πλάσμα πάνω του. Στο ασφαλιστικό ίδρυμα Λοϋδ (Ioyd) του Λονδίνου δεν ήξεραν τίποτε για το Ροζαλία, αλλά ήξεραν για κάποιο «Ροσσίνι»(Rossini). Η μόνη αναφορά στο Ροζαλία σύγχρονη με το υποτιθέμενο μυστήριο, είναι ένα γράμμα στους Τάϊμς (Τimes) του Λονδίνου της 6ης Νοεμβρίου 1840 όταν οι δυό αυτές αναφορές αντιπαραβλήθηκαν, έγινε ολοφάνερο, πως το Ροζαλία ήταν στην πραγματικότητα το Ροσσίνι, και δεν υπάρχει μυστήριο, ακόμη κι όταν τούτη είναι η πιο «όμορφη» ιστορία για το «Τρίγωνο των Βερμούδων». Ο πίνακας που ακολουθεί συνοψίζει δυο «περιστατικά»:

Τάιμς του Λονδίνου 6 Νοεμβρίου 1840

Όνομα πλοίου: Ροζαλία

Έπλεε προς το: Νάσσαου (Μπαχάμες)

Ημερομ. άφιξης: «Εντός των τελευταίων ημερών» - γράμμα 27 Αυγούστου 1840

Πλους: Αμβούργο προς Αβάνα

Πως ήρθαν σε επαφή: Συναντήθηκε από μικρά ακτοπλοϊκά και ανεκαλύφθη ότι ήταν εντελώς εγκαταλειμμένο.

Ζωή επί του πλοίου: Μια γάτα, μερικά πουλιά, «μισοπεθαμένα από τη πείνα» (καναρίνια).

Επίσημες εκθέσεις στο Νάσσαου: Καμιά για το Ροζαλία.

Κατάλογος του Λόυδ 25 Σεπτεμβρίου 1840

Όνομα πλοίου: Ροσσίνι

Έπλεε προς το: Νάσσαου

Ημερομ. άφιξης: «Εξόκειλε εγκαταλειμμένο» 17η παρελθόντος (Αυγουστος 1840).. Εφέρθηκε κατόπιν στο λιμάνι σαν «εγκαταλειφθέν» .

Πλους: Αμβουργο προς Αβάνα.

Πως ήρθαν σε επαφή: Δες ανωτέρω - εξώκειλε και είχε εγκαταλειφθεί.

Ζωή επί του πλοίου: Καμιά μνεία εκτός του «εγκαταλειφθέν». Επίσημες εκθέσεις στο Νάσσαου: Αντιναύαρχος: Σημειώσεις δικαστηρίου αναφορικά με το Ροσσίνι: Αναφορά σε «περίεργες συνθήκες» σχετικώς με την ανεύρεση του Ροσσίνι.

Επίσημες εκθέσεις για Πλήρωμα και Επιβάτες

Δεν υπάρχει καμιά και πουθενά επίσημη έκθεση για το πλήρωμα και τους επιβάτες σχετικά με το Ροζαλία. σ κατάλογος του Λόυδ της 25ης Σεπτεμβρίου 1840 αναφέρει ότι το Ροσσίνι κτύπησε στο Μουάρε (Muare)- (στο στενό των Μπαχαμών) και ότι το πλήρωμα και οι επιβάτες σώθηκαν. Η έκφραση «περίεργες συνθήκες», στην έκθεση του Νάσσαου, δείχνει πως η διάσωση του πληρώματος και των επιβατών έγινε υπό συνθήκες άγνωστες στις αρχές του Νάσσαου. Καθώς μελετάει κανείς τα πιο πάνω γεγονότα, φαίνεται καθαρά ότι στην περίπτωση αυτή δεν υπάρχει μυστήριο. Το πλοίο ήταν το Ροσσίνι όχι το Ροζαλία. Βυθιζόταν και εγκαταλείφθηκε, ανυψώθηκε αργότερα, από νέα πλημμυρίδα, φορτώθηκε και οδηγήθηκε στο λιμάνι του Νάσαου. Πλήρωμα και επιβάτες σώθηκαν.

Το να πιστέψει κανείς κάτι άλλο, είναι σαν να αποδέχεται μια απίστευτη σειρά συμπτώσεων στον ίδιο ακριβώς χρόνο, και επί πλέον συνδεδεμένη με το ίδιο λιμάνι. Το μυστήριο έγκειται απλούστατα στη λανθασμένη αναφορά του ονόματος του πλοίου, και το μυθιστόρημα πλάσθηκε γύρω από το σχετικά μικρό αυτό λάθος.

Συντρίφθηκε και το «Τρίγωνο του Διαβόλου»

Υπάρχουν κι άλλες περιπτώσεις που η παράδοση μετατράπηκε σε θρύλο με μυθιστορηματική βάση. Ένα άλλο παράδειγμα είναι του πετρελαιοφόρου Φόγκ (V.A. Fogg), που υποτίθεται ότι εξαφανίσθηκε δίχως λόγο ή σημάδι την 1η Φεβρουαρίου 1972. Ο θρύλος λέει πως και οι 38 άνδρες του πληρώματος εξαφανίσθηκαν, αλλά όταν οι δύτες εντόπισαν το ναυάγιο στις 14 Φεβρουαρίου του ίδιου χρόνου, ο καπετάνιος... βρέθηκε «καθισμένος στην καμπίνα του μ' ένα φλιτζάνι καφέ στο χέρι». Το ναυάγιο οφειλόταν αποδεδειγμένα σε μια έκρηξη, που πιστοποιήθηκε ότι συνέβηκε στο χρόνο και στο σημείο όπου έγινε η εξαφάνιση.

Όλα αυτά αναφέρονται στα «Ημερήσια Νέα του Σάλβεστον» (SaΙveston DaiΙy News) της 6ης Φεβρουαρίου 1972. Περίπου το 1/5 του πετρελαιοφόρου τινάχθηκε στον αέρα από την έκρηξη. Βρέθηκαν δύο άλλα πτώματα εκτός του πλοιάρχου, και το σώμα του πλοιάρχου βρέθηκε να επιπλέει στον θάλαμο των χαρτών και δεν ήταν καθισμένος στην καμπίνα του ούτε κράταγε φλιτζάνι καφέ. Εν πάση περιπτώσει το όλο συμβάν ήταν εκτός της κακόφημης περιοχής του Τριγώνου. Μερικές φορές η αλήθεια είναι πιο παράξενη από ένα μυθιστόρημα.

Μερικές εξαφανίσεις έγιναν «δυσοίωνες» μονάχα στις τελευταίες αναφορές

Τη νύχτα της 13ης Σεπτεμβρίου 1492 ο Χριστόφορος Κολόμβος παρατήρησε, ότι η βελόνη της πυξίδας του πλοίου έδειχνε περίπου 5 βαθμούς βορειοδυτικά του Βόρειου Πολικού Αστέρα. Ο ίδιος ο Κολόμβος μελέτησε το φαινόμενο για μερικές νύχτες, το ίδιο έκαμαν και οι πλοηγοί των άλλων πλοίων. Στην αρχή σάστισαν και φοβήθηκαν γιατί τούτη η μεταβολή δεν είχε ποτέ άλλοτε καταγραφεί. Εν τούτοις ο Κολόμβος έδωσε την εξήγηση, ότι η πυξίδα δεν δείχνει τον Βόρειο Πολικό Αστέρα, αλλά κάτι άλλο. Επειδή είχαν εμπιστοσύνη στον Κολόμβο και οι άλλοι πλοηγοί δέχθηκαν αυτή την εξήγηση και ο φόβος τους υπεχώρησε. Μεταγενέστερες αναφορές (ειδικά της γενιάς του Κολόμβου) διέγνωσαν «πανικό» ανάμεσα στα πληρώματα και μεγαλοποίησαν αυτό το «μαγνητικό πρόβλημα». Στην πραγματικότητα είναι γνωστό πως ο μαγνητικός βόρειος πόλος είναι σε κάποια απόσταση από τον αληθινό βορρά, κάπου στα μισά μεταξύ του αναγνωριζομένου Βόρειου Πόλου και του Κόλπου του Ούδσωνος. Οι ενδείξεις των πυξίδων ποικίλλουν σύμφωνα προς τα ιδιαίτερα σημεία της επιφάνειας της γης, και α ναυτικοί ξέρουν πως χρειάζεται να γίνουν οι απαραίτητες διορθώσεις. Εν πάση περιπτώσει το «Τρίγωνο των Βερμούδων» δεν είναι αρκετά κοντά στον Βόρειο Πόλο, ούτως ώστε οι μεταβολές να είναι μεγάλες όπως σε άλλα σημεία της γης. Εντυπωσιακοί συγγραφείς βιβλίων φαντασίας το παράκαναν με τις υποτιθέμενες μαγνητικές αποκλίσεις στην περιοχή του Τριγώνου, έχοντας για βάση τους τα υποτιθέμενα «φρικτά» συμβάντα της πυξίδας του Κολόμβου. Είναι όμορφα αναγνώσματα αλλά όχι ακριβής περιγραφή γεγονότων.

Ένα άλλο «φοβερό» περιστατικό, με «μη φρικτή» εξήγηση, είναι αυτό του αεροπλάνου DC 3 που υποτίθεται ότι «εξαφανίσθηκε μυστηριωδώς», ενώ έβλεπαν το Μαϊάμι (Maiami) στις 28 Δεκεμβρίου 1948. Ο Kusche αποδεικνύει (σελ. 148 κ.ε.) ότι, στην πραγματικότητα, ο κυβερνήτης δεν ανάφερε ότι έβλεπε τα φώτα του Μαϊάμι, απλώς είπε ότι βρίσκεται 50 μίλια από την πόλη αυτή αλλά μπορεί να έκαμε και λάθος, ειδικά επειδή τον περισσότερο χρόνο από τις 10 προηγούμενες ώρες ήταν εν πτήσει.

Αυτός και ο συγκυβερνήτης πρέπει να ήσαν κατάκοποι ο κυβερνήτης δεν βρισκόταν σε επαφή με τον πύργο ελέγχου του Μαϊάμι και είναι εντελώς φυσικό να του διέφυγε το νοτιότατο άκρο της Φλώριδας, και γι' αυτό πέταξε προς τον Κόλπο του Μεξικού, για να βουτήξει εν συνεχεία μέσα στο σκοτάδι, της νύχτας που άρχιζε, στην ταραγμένη θάλασσα. Όταν το επόμενο πρωί τα αεροπλάνα έρευνας έφθασαν στην περιοχή, το σκάφος μπορούσε θαυμάσια να είχε χαθεί για πάντα κάτω από τα κύματα.

Όπως και να' ναι, το σκάφος είναι βέβαιο πως είχε προβλήματα με τους συσσωρευτές του πριν να ξεκινήσει και τα όργανα επικοινωνίας του δεν δούλευαν καλά. Όλα αυτά προκύπτουν από την επίσημη έκθεση που παραλείπεται φυσικά από τον μύθο. Και όλα συμβαίνουν ύστερα από το μυστηριώδες ξαφνικό χάσιμο της επαφής με τον ασύρματο! Καθόλου παράξενο το ότι το εξαιρετικά σημαντικό γεγονός πως οι επικοινωνίες του αεροσκάφους δεν δούλευαν καλά, παραβλέφθηκε από τον μύθο και αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα, πως ένα συμβάν γίνεται«φοβερό» μονάχα όταν στηρίζεται σε κατοπινές αναφορές ή, σωστότερα, σε κακές αναφορές.

Κάποια περιστατικά αναφέρθηκαν λανθασμένα

Υπάρχουν πολλά ακόμη περιστατικά διαστρέβλωσης των γεγονότων. Μερικά περιστατικά αναφέρθηκαν λανθασμένα, ενώ επρόκειτο απλώς για εσφαλμένη αναφορά και γνώση της κατάστασης του καιρού. Μια από τις δραματικές «αναιτιολόγητες»καταστροφές είναι η υποτιθεμένη του ιαπωνικού πλοίου «Ραϊφούκου - Μαρού», που απόπλευσε από τη Βοστώνη για το Αμβούργο στις 16 Απριλίου 1925, και το επόμενο πρωί εξέπεμψε σήμα κινδύνου. Σύμφωνα με την ιστορία, ήταν μια γαλήνια θάλασσα, κατά τη διάρκεια μιας εντελώς ήσυχη ς μέρας και το μήνυμα για βοήθεια έλεγε: «αναταραχή σαν στιλέτο (dagger), δεν μπορούμε να ξεφύγουμε»,

Τίποτε άλλο δεν ξανακούσθηκε από το πλοίο ή το πλήρωμά του. Τα άλλα πλοία στην περιοχή δεν μπορούσαν να εξηγήσουν το «μυστήριο». Γεγονός είναι ότι το Χομέρικ (Xomeric), ένα πλοίο της ατμοπλοϊκής εταιρίας «Λευκό Αστρο» (White Star) βρισκόταν 70 μίλια μακριά από το ιαπωνικό πλοίο, και έπιασε το μήνυμα του S.0.S. Το τελευταίο μήνυμα ήταν «τώρα πολύς κίνδυνος. Ελάτε γρήγορα». Το Χομέρικ έφθασε στο Ραϊφούκου Μάρου, αλλά η θάλασσα είχε κάτι κύματα σαν βουνά. Δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί η διάσωση και τα 48 μέλη του πληρώματος πνίγηκαν.

Εδώ, οι παραποιήσεις των γεγονότων είναι: 1) ο καιρός δεν ήταν ήρεμος αλλά πολύ βαρύς, 2) η θάλασσα δεν ήταν ήρεμη αλλά με κύματα βουνά, 3) η μυστηριώδης λέξη «dagger», δεν είχε χρησιμοποιηθεί αλλά η λέξη «danger» που σημαίνει κίνδυνος και 4) τα άλλα πλοία μπορούσαν άνετα να εξηγήσουν το μυστήριο. Το Χομέρικ στην πραγματικότητα παρέμεινε σε αδυναμία να σώσει το πλήρωμα. Ο μύθος κάνει το μυστήριο, τα γεγονότα είναι μάλλον τα συνήθη. Ποιος όμως θέλει τα γεγονότα, όταν εννοεί να προσθέτει κάτι σ' ένα μύθο που ήδη είναι μυστηριώδης;

Μια άλλη κακή αναφορά είναι η σχετική με το γιωτ Νταχάμα (Ιa Da Hama), που υποτίθεται πως βρισκόταν στην περιοχή του Τριγώνου τον Αύγουστο του 1935. Σύμφωνα με τα λεγόμενα, το πλήρωμά του από πέντε άνδρες σώθηκε από το ιταλικό πλοίο γραμμής Ρέξ (Rex), λίγο πριν βουλιάξει το γιώτ μπροστά στα μάτια τους στις 27 Αυγούστου. Πέντε μέρες αργότερα στο Νταχάμα, που επέπλεε ακόμη, επιβιβάσθηκε μια ομάδα από το πλοίο Αζτέκος (Aztec). Ήταν σαν το Νταχάμα να αναστήθηκε από τον υγρό τάφο του! Στην πραγματικότητα το γιώτ βρέθηκε από το Ρεξ 875 μίλια βόρειοανατολικά από τις Βερμούδες, και από τον Αζτέκο, περίπου 700 μίλια βορειοανατολικά από το ίδιο λιμάνι. Κανένα από αυτά τα σημεία δεν ήταν στο «Τρίγωνο των Βερμούδων» και το πλήρωμα που διασώθηκε δεν το είδε να βυθίζεται. Η έκθεση έλεγε πως όταν το πλοίο σώθηκε κινδύνευε να βυθισθεί εξ αιτίας της καταιγίδας που κρατούσε πέντε μέρες, και κατόπιν, για πέντε μέρες παρασυρόταν μέσα σε μια γαλήνια θάλασσα, ώσπου να βρεθεί από τον Αζτέκο. Δεν ήταν στο Τρίγωνο, ούτε υπήρξε κανένα μυστήριο κάτω από το φως των πραγματικών γεγονότων. Δεν ήταν βέβαια πλοίο - φάντασμα που αναστήθηκε από τη θάλασσα!

Τα πέντε βομβαρδιστικά - Το ανθρώπινο σφάλμα Νυκτερινή πτήση και κακή ορατότητα

Μια από τις πιο εντυπωσιακές ιστορίες που ειπώθηκαν ποτέ για το «Τρίγωνο των Βερμούδων», αναφέρεται στη μυστηριώδη εξαφάνιση πέντε βομβαρδιστικών τύπου «Εκδικητής» (Avenger) στις 5 Δεκεμβρίου 1945. Αμέσως μετά ένα γιγαντιαίο αεροσκάφος τύπου Μάρτιν Μάρινερ (Martin Mariner) με πλήρωμα 13 άνδρες που ξεκίνησε για την έρευνα, χάθηκε κι αυτό.

Τούτη η ιστορία αναφέρεται και στο βιβλίο μου «Τα UFO κ.λ.π.». Εκεί αναφέρω τη φήμη ότι βρέθηκε κάποιος επιζών σε πλαστική βάρκα, και συνεχίζω: «Τούτη η ιστορία για τον επιζήσαντα δεν βεβαιώνεται επισήμως αλλά είναι βέβαιο πως ένα μεγάλο «μυστήριο» έχει συνδεθεί με την εξαφάνιση αυτών των έξι αεροσκαφών και των πληρωμάτων τους». Αυτό το βιβλίο μου κυκλοφόρησε ένα χρόνο πριν από το βιβλίο του Kusche και φαίνεται πως κι εδώ αυτός έλυσε ένα άλλο πρόβλημα, προφανώς το πιο εντυπωσιακό από όλα τα υποτιθέμενα μυστήρια του «Τριγώνου των Βερμούδων».

Ο συγγραφέας αναλύει τις επίσημες εκθέσεις και φθάνει σ' ένα αριθμό συμπερασμάτων διαφορετικών από εκείνα που είχαν διατυπωθεί πριν. Μερικά από τα πιο κοινολογημένα σημεία του θρύλου δεν αναφέρονται στην επίσημη έκθεση. Έτσι δεν γίνεται μνεία του παράξενου σκάφους που πλησίασε, ούτε του αχρησιμοποιήτου σήματος κινδύνου των ελεγκτών του πύργου στο Μαϊάμι που δεν λήφθηκε υπόψη. Οι καταγραμμένες συνομιλίες λένε πως χάθηκαν, αλλά ο διάλογος δεν ήταν δραματικός. Ο αρχηγός της μοίρας των βομβαρδιστικών δεν ήταν εξοικειωμένος με τη περιοχή, και όλοι οι άλλοι πλην ενός από αυτούς που ήσαν μαζί με τον αρχηγό ήσαν εκπαιδευόμενοι. Αν και κατάλαβαν πολλές φορές κατά τη διάρκεια της πτήσης, πως είχαν χάσει το δρόμο τους, και διαφωνούσαν με τους αρχηγούς τους ως προς το που πάνε, η εκπαίδευση τους επέβαλλε, να υπακούν στις διαταγές του αρχηγού. Η πτήση άλλαξε πορεία πολλές φορές, αλλά ποτέ δεν ακολούθησε τις προτάσεις των μαθητών, και τούτο εξ αιτίας της υπακοής προς τον αρχηγό. Η επίσημη έκθεση λέει ότι χάθηκαν, πετούσαν χωρίς προσανατολισμό για τέσσαρες ώρες, και ότι τους εξαντλήθηκαν τα καύσιμα, και καθώς φαίνεται βυθίστηκαν στη θάλασσα ανατολικά των Ηνωμ. Πολιτειών και βόρεια από τις Μπαχάμες.

Αν και ο καιρός ήταν «καλός» όταν τα αεροπλάνα απογειώθηκαν, γρήγορα χάλασε και τούτο εξηγεί τα λανθασμένα μηνύματα και το μύθο που δημιουργήθηκε γύρω από τις πληροφορίες των πληρωμάτων. Τα αεροπλάνα έρευνας ανέφεραν ότι οι ανεμοστρόβιλοι ήσαν σφoδρoί και ότι οι συνθήκες πτήσης δεν ήσαν ασφαλείς. Πολύ ταραγμένη θάλασσα επίσης αναφέρονταν και τούτο εξηγεί γιατί δεν βρέθηκαν ποτέ ούτε τμήματα ή συντρίμμια. Η πτήση άρχισε στις 2.10 μ.μ και μετά από μερικές αλλαγές πορείας μια εvτολή δόθηκε από τον αρχηγό της πτήσης στις 5.16 μ.μ. «θα πετάξουμε 2700 (Δυτικά) μέχρι να βρούμε την ακτή ή να εξαντλήσουμε τα καύσιμα». Έπειτα στις 5.22 μ.μ δόθηκε μια διαταγή από τον υποσμηναγό Ταίυλορ (TayΙor), τον αρχηγό: «όταν ο πρώτος θα κατέβει στα δέκα γαλόνια καυσίμου θα προσθαλασσωθούμε όλοι μαζί. Το καταλάβατε όλοι;». Σήματα εξακολουθούσαν να έρχονται από τον αρχηγό μέχρι τις 7 μ.μ πολύ μετά αφ' ότου σκοτείνιασε. Τα καύσιμα θα τους εξαντλήθηκαν γύρω στις 8 μ.μ..

Ο υποσμηναγός Ταίυλορ προφανώς φαντάσθηκε, πως ήταν πάνω από τα νησάκια της Φλώριδας αλλά στην πραγματικότητα ήταν 40 μίλια βόρεια από τις Μπαχάμες. Εξακολουθούσε να ρωτάει την ώρα, και ανέφερε πως καμιά από τις δύο πυξίδες του δεν λειτουργούσε σωστά. Χωρίς ρολόι και πυξίδα, φαίνεται πως έχασε τον προσανατολισμό του και επέτρεψε σ' ένα πιλότο που εργαζόταν η πυξίδα του, να καθοδηγεί την πτήση σύμφωνα με τις διαταγές του. Αυτός παρέμεινε υπεύθυνος. Αρνήθηκε ,να μεταβάλει το μήκος κύματος του ασυρμάτου του στο κανάλι αμέσου ανάγκης για να είναι βέβαιος ότι αυτός συντόνιζε τη πτήση όλων. Αυτό σημαίνει πως έχασε επαφή με τον επίγειο σταθμό που τον αναζητούσε. Πολύ ταραγμένες θάλασσες, σκοτάδι και περιορισμένη ορατότητα, λήψη διαταγών, έλλειψη καυσίμων- μ' αυτές τις εξηγήσεις το μεγαλύτερο μέρος του μυστηρίου έχει εξηγηθεί. Με το χάραγμα της μέρας που η έρευνα άρχισε, η θυελλώδης θάλασσα είχε κάνει το χειρότερο, και τα πέντε βομβαρδιστικά θάφτηκαν στον ωκεανό.

Τι συνέβη στο Αεροπλάνο Έρευνας;

Αντίθετα με τα θρυλούμενα, το αεροπλάνο έρευνας που χάθηκε, ούτε ήταν το μόνο που τάφηκε ούτε ήταν και το πρώτο. Το Μάρινερ απογειώθηκε στις 7.27 μ.μ. και μια έκρηξη αναφέρθηκε ακριβώς στο σημείο που το αεροπλάνο θα έπρεπε να βρισκόταν, 23 λεπτά αργότερα. Τούτο συνέβη σε μια σκοτεινή και θυελλώδη νύκτα και όχι ένα ηλιόλουστο πρωϊνό, όπως ο θρύλος υποστηρίζει. Ο Kusche αναφέρει (σ. 127), ότι τα Μάρινερ είχαν πάρει το παρατσούκλι «ιπτάμενη δεξαμενή βενζίνης», γιατί υπήρχε η αντίληψη ότι ένα τσιγάρο ή ένας σπινθήρας μπορούσε να προκαλέσει έκρηξη. Παράξενες συμπτώσεις συνέβησαν στην ιστορία, και φαίνεται πως σε μια τέτοια σύμπτωση οφείλεται και αυτή η τραγωδία. Άλλη μια φορά ο μύθος για το «Τρίγωνο του Διαβόλου» δεν άντεξε στην έρευνα των αμερόληπτων παρατηρητών. Είμαι ένας συγγραφέας που πείσθηκα από την μαρτυρία και τα στοιχεία των επισήμων εκθέσεων.

Η κακοκαιρία εξηγεί κάποια άλλα περιστατικά

Ένα άλλο υποτιθέμενο θύμα «των κακών υπερφυσικών δυνάμεων» της περιοχής του Τριγώνου, ήταν το ατμόπλοιο Κοτοπάνι (Cotopani), που εξαφανίσθηκε το Δεκέμβρη του 1925, αφού απέπλευσε από το Τσάρλεστον (CharΙeston) στις 9 Νοεμβρίου. Το Πρακτικό του Λόϋδ (Ιoyd's Reports) για τις 11 Δεκεμβρίου 1925 έδειχνε πως το πλoίo έδωσε σήμα τη 1η Δεκεμβρίου, ότι είχε πάρει νερό στις δεξαμενές και έγερνε επικίνδυνα. Οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης (New York Τίmes) της 2ας Δεκεμβρίου 1925 ανέφεραν, πως μια θύελλα παρέλυσε τις κινήσεις των πλοίων και που περιγράφθηκε από το Μετεωρολογικό Σταθμό, σαν φαινόμενο. Πολλά πλοία αναγκάσθηκαν να ζητήσουν καταφύγιο, και μεγάλες ζημιές προκλήθηκαν στα λιμάνια και στις πόλεις κατά μήκος των ακτών του Ατλαντικού. Το Κοτοπάνι βρέθηκε στη διαδρομή αυτής της θύελλας, όπως περιγράφθηκε στους Τάϊμς της Νέας Υόρκης. Παρ' όσα ελέχθησαν, δεν υπάρχει στην πραγματικότητα μυστήριο, και η απάντηση είναι, πως ένα ακόμη πλοίο υπήρξε θύμα των γνωστών άγριων θυελλών του Ατλαντικού. Το γεγονός ότι το πλοίο βρισκόταν στη γενική περιοχή του Τριγώνου, ήταν τυχαίο.

Ακριβώς η ίδια εκδοχή μπορεί να ισχύσει και για τη εξαφάνιση του φορτηγού Suduffco, που απέπλευσε από τη Νέα Ιερσέη στις 13 Μαρτίου 1926 και ανεμένετο στη Διώρυγα του Παναμά δέκα μέρες αργότερα. Δεν έφθασε ούτε βρέθηκε έκτοτε τίποτε από το πλοίο ή από τους 29 άνδρες του πληρώματος, παρά την έρευνα που κράτησε μερικές εβδομάδες. Ο Ι. Kusche αναφέρει (σελίς 89) πως το πλοίο γραμμής Ακουϊτάνια (Aquitania) πλησίαζε στη Νέα Υόρκη καθώς το Suduffco έφευγε. Ο καπετάνιος της Ακουϊτανίας ανέφερε, πως πειραματίστηκε τη χειρότερη θάλασσα που είχε ποτέ περάσει και ότι άνεμοι που χτύπαγαν το πλοίο έμοιαζαν με τροπικούς κυκλώνες.

Αυτές ήταν οι θάλασσες όπου το Suduffco έπλεε και ο Kusche βάζει «Ελύθη» απέναντι στον άλλο, άλλο αυτόν μύθο για το «Τρίγωνο των Βερμούδων», καθώς ο τίτλος του βιβλίου του αξιώνει.

Μερικές εξαφανίσεις, στο «Τρίγωνο», μπορεί να έγιναν αλλού

Είναι αλήθεια ότι εντυπωσιακές αφηγήσεις (συμπεριλαμβανομένης και της συγγραφής βιβλίων), κατόρθωσαν να κάμουν πιστευτό ότι στο «Τρίγωνο των Βερμούδων» έγιναν εξαφανίσεις, που στην πραγματικότητα δυνατόν να μην έχουν καμιά σχέση με την περιοχή. Ένα καλό παράδειγμα είναι με το βρετανικό εκπαιδευτικό πλοίο Αταλάντα (AtaIanta). Απέπλευσε για την Αγγλία απ' τις Βερμούδες στις 31 Ιανουαρίου 1880 και δεν ακούσθηκε τίποτα γι' αυτό ξανά. Οι προκαταλήψεις το σύνδεσαν με το«Τρίγωνο του Διαβόλου» και με υπερφυσική «αρπαγή», αλλά δύο σημεία αξίζει να τονισθούν. Το ένα είναι ότι τρομερές θύελλες μαίνονταν στον Ατλαντικό Ωκεανό στην πορεία της Αταλάντα και ότι ένας σημαντικός αριθμός υπολειμμάτων από ναυάγιο έγινε αντιληπτός δυο μήνες μετά τον απόπλου του σκάφους, που μερικά μπορεί να ήταν της Αταλάντα. Το δεύτερο, ότι το ταξίδι είχε διαδρομή περίπου 3000 μιλίων και μόνο τα 500 μίλια βρίσκονταν στην περιοχή του Τριγώνου. Το πλοίο μπορεί να βούλιαξε οπουδήποτε μεταξύ Βερμούδων και Αγγλίας. Αυτό φυσικά χαλάει το παραμύθι. Το ναυάγιο θα πρέπει να είναι θύμα του «Τριγώνου του Διαβόλου».

Άλλη περίπτωση είναι ενός μικρού γερμανικού πλοίου το Φράϋα (Freya), που βρέθηκε εγκαταλειμμένο στη θάλασσα στις 20 Οκτωβρίου 1902. Σημείο εκκινήσεως, όπως αναφέρεται στο Μητρώο του Λόϋδ, το Mανσανίγιο (ManzaniΙΙo) του Μεξικού. Συνεπώς, το Φράϋα δεν καταστράφηκε στο «Τρίγωνο των Βερμούδων». Ένα άρθρο στο περιοδικό Φύση (Nature) της 25ηςΑπριλΙου 1907 γράφει για ένα μεγάλο σεισμό στο Μεξικό με αποτελέσματα επεκτεινόμενα μέχρι μέσα στον Ειρηνικό Ωκεανό. Αυτό ξεκαθαρίζει τη τραγωδία του Φράϋα, που έφυγε από το Μανσανίγιο στις 3 Οκτωβρίου του 1902 για την Πούντα Αρήνας (Punta Arenas) της Χιλής στο νοτιότερο άκρο της Νότιας Αμερικής. Είκοσι μέρες αργότερα το καράβι βρέθηκε γυρμένο στο πλάι και με μισοκαταστραμμένα κατάρτια, κοντά στο Μασατλάν(Mazattan) του Μεξικού. Οι καιρικές συνθήκες ήταν καλές, αλλά έγιναν σεισμοί στις 4 και 5 Οκτωβρίου και το ημερολόγιο τοίχου του πλοιάρχου έδειχνε εγγραφή στις 4 Οκτωβρίου για τελευταία φορά.

Τούτο το άρθρο αναφέρεται στις πόλεις Μανσανίγιο, Ακαπούλκο (AcapuΙco)και Τσιλπανσουγιο (ChiΙpanzuigo), που όλες τους βρίσκονται στη δυτική πλευρά του Μεξικού, στη πλευρά του Ειρηνικού Ωκεανού. Μ' άλλα λόγια το πλοίο σχετίζεται με το Μανσανίγιο της δυτικής ακτής του Μεξικού και όχι με το ομώνυμο λιμάνι του «Τριγώνου των Βερμούδων» στην ανατολική πλευρά της Αμερικής, συνεπώς η συνωνυμία έγινε αφορμή, μια ακόμη τραγωδία να συνδεθεί λανθασμένα με το «Τρίγωνο του Διαβόλου».

Μερικά «Περιστατικά» δεν είναι ούτε καν κοντά στο «Τρίγωνο των Βερμούδων»!

Καθώς «το μυστήριο» γύρω από το Τρίγωνο αύξανε, συμπεριέλαβε κι έναν αριθμό εξαφανίσεων εκτός περιοχής.

Το πλοίο BeΙIa ανήκει σ' αυτή την κατηγορία. Έφυγε από το Ριο Ιανέϊρο τον Απρίλιο του 1845 και συμπλήρωσε 6 μέρες μονάχα πλου προς την Ιαμαϊκή. Όταν η βάρκα του βρέθηκε να επιπλέει αναποδογυρισμένη , ήταν εκατοντάδες μίλια νότια του «Τριγώνου.των Βερμούδων». Ακόμη κάτω κι από τις πιο ευνοϊκες συνθήκες, το υπερφορτωμένο BeIIa θα έπρεπε να βρισκόταν λιγότερο από το μέσο του ταξιδιού του προς την Ιαμαϊκή. Η εξαφάνισή του δεν έχει καμμιά σχέση με τις υποτιθέμενες ιδιομορφίες του «Τριγώνου των Βερμούδων», παρά την ένταξή του στον μύθο του Τριγώνου. Παρόμοια, ένα στρατιωτικό αεροσκάφος της αμερικανικής αεροπορίας με 53 άνδρες χάθηκε στις 23 Μαΐου 1951, ενώ βρισκόταν καθ' οδόν προς τα Βρετανικά Νησιά. Υπάρχουν μαρτυρίες μιας πιθανής έκρηξης που συνέβη άλλωστε σε μεγάλη απόσταση από το «Τρίγωνο των Βερμούδων», παρ' όλο που ο μύθος το αξιώνει κι αυτό «για δικό του».

Ένα βρετανικό μεταγωγικό αεροπλάνο χάθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 1953 με 39 ανθρώπους. Μια φοβερή καταιγίδα μαίνονταν πάνω από τον Ατλαντικό εκείνη την εποχή και αυτή υπήρξε η προφανής αιτία του τραγικού αυτού συμβάντος. Αντίθετα με τον μύθο, το γεγονός συνέβη περίπου 900 μίλια βόρεια του Τριγώνου. Πολλά άλλα περιστατικά μπορούν ν' αναφερθούν. Το γεγονός είναι, ότι ο μύθος «του Τριγώνου των Βερμούδων» συνεχίζει να ζητάει περιπτώσεις που να υποστηρίζει τη θεωρία του. Γιατί να στενοχωριόμαστε για μερικές εκατοντάδες μίλια παρά δω ή πάρα κει; Όλες οι εξαφανίσεις στο «Τρίγωνο των Βερμούδων» δεν έχουν αποσαφηνισθεί, αλλά ούτε κι όλες οι άλλες που έχουν συμβεί σ' άλλα σημεία της γης μπόρεσαν να αποσαφηνισθούν. Εν τούτοις καθώς τούτο το κεφάλαιο δείχνει, υπάρχουν αρκετές απαντήσεις για να δείξουν πως το «Τρίγωνο του Διαβόλου» είναι μια κακή επωνυμία για το ονομαζόμενο «Τρίγωνο των Βερμούδων».

Συμπέρασμα

Ούτε παραμερίζουμε, ούτε περιφρονούμε την ιδέα πως συμβαίνουν γεγονότα, που πολλές φορές βρίσκονται πέρα από το λογικό μας, και παραδεχόμαστε πως μια εκπληκτική γνώση μαρτυριέται στο κτίσιμο των πυραμίδων και πολλών άλλων αρχαίων κτισμάτων.

Εν τούτοις αυτές οι ικανότητες δεν είναι πραγματικά καταπληκτικές. Αν και πολλές φορές είναι πέρα από τη γνώση μας, αυτό ασφαλώς δεν σημαίνει πως θα πρέπει να τις εξηγήσουμε επικαλούμενοι επισκέψεις από το διάστημα. Μια τεχνική, που ξεχάσθηκε και χάθηκε, αποδεικνύεται στο τέλος μάλλον απλή, όταν μας εξηγηθεί.

Ένα άλλο διαφωτιστικό στοιχείο που συχνά παραβλέπεται, είναι ότι οι αρχαίοι ήσαν πιo κοντά στην εποχή της Δημιουργίας. Αν οι αρχαίοι ζούσαν περισσότερα χρόνια ακόμη και έξω από τις Βιβλικές αφηγήσεις, είναι λογικό να πιστέψει κανείς ότι η γνώση τους πιθανόν να ήταν σημαντικά μεγαλύτερη από αυτήν των ανθρώπων του εικοστού αιώνα. Ο άνθρωπος πάντα υπήρξε, ένα πολύ έξυπνο ον, από την δημιουργία του «κατ' εικόνα Θεού». Δεν είναι παράδοξο που οι πρόγονοί μας μερικές φορές είχαν γνώσεις πέρα από τις δικές μας. Τούτη η γνώση είχε την προέλευσή της από αυτόν τον Θεόν. Αυτός δημιούργησε τον άνθρωπο κατ' εικόνα Του. Η γνωστική διαδικασία του αρχέγονου ανθρώπου δεν βελτιώθηκε, αν και η τεχνική του επιδεξιότητα αναπτύχθηκε.

Η απάντηση στα μυστήρια του παρελθόντος δεν βρίσκεται στην επίσκεψη διαστημανθρώπων που επικοινωνούν με τον άνθρωπο, στην κατάλληλη ψυχολογική στιγμή. Η απάντηση βρίσκεται στην ευφυΐα του ανθρώπου, γιατί ακόμη και ο αποκομμένος από τον Θεό άνθρωπος διατήρησε μια δυναμικότητα δραματικά υπερέχουσα, από αυτήν του πιο ευφυούς, μη ανθρώπινου όντος. Είδαμε σ' αυτό το βιβλίο, πως αυτοί οι θεοί με τα οχήματα τους, διαρκώς συντρίβονται πάνω στους γήλοφους της αρχαιότητας.